Bir zamanlar yani ben daha çocuk yada gençken :) Ülkemde (KKTC) böyle günlerde yer gök bayraklarla dolardı... Kıpkırmızı ay yıldızlı, Kırmızı Beyaz ay yıldızlı. Siyasi görüşü ne olursa olsun farketmeksizin her evin balkonunda, camında , bahçesinde ağacında asılırdı gölgesinde yaşadığımız bayraklarımız... Hepsi seninle gitti Kurucu Cumhurbaşkanı Rauf Raif Denktaş...
Bak,şimdi küçücük evlerimiz büyüdü, demirden yapılan tas yerine kocaman duşlarda,banyolarda yıkanıyoruz, iç bahçelerden çıktık büyük peyzajlı bahçelerde surları andıran duvarların arkasında komşularımızı tanımadan oturuyoruz. Artık kapıların önünde molehiya ayıklayan da az sayıda kaldı,onlar da paketlendi market raflarında, çirpi ile arkamızdan koşan teyzeler de yok. Sokakta pirili oynayan çocuklar da...
Biz büyüdük, büyüdükçe uyuduk, uyutulduk. Oysa çocuklar uyuyarak büyür derler biz uyutularak öldük...
Yine de ruhumuzda Atatürk sevgisi, emanetimizde Cumhuriyet ile geleceğe yüreğimizde sakladığımız umutla uyanmak adına 100. Yılımız kutlu olsun... Sevgi, Saygı ve Özlemle...
