Bugün Mehmetçiğin Yavuz Çıkarma Plajı’na ayak basıp hepimizi kurtardığı gün. Bu yıl ilk defa 20 Temmuz’da babacığım yanımda olmayacak. Tam bir haftadır aklımda O karşımda olmadan, bana o coşkulu günün anılarını anlatmadan bu günü nasıl geçireceğimi sordum durdum. Nihayet O’nun her zaman yanımda olduğunu ve kalbimde yaşadığını farkettim ve rahatladım. O’nun geçtiğimiz yıl 20 Temmuz 2011’de Halkın Sesi gazetesinde aynen bu sütündan yayınlanan yazısını sizlere noktasına-virgülüne dokunmadan tekrar sunmak istedim. 20 Temmuz’u ülkemizin kurulmasında önderlik edenlerden dinlemek bir başkadır. Ben tam 45 yıl her istediğimde basit birkaç soru sorarak tarihi gerçekleri O’ndan dinleme lüksüne sahiptim. Yeri geldiğinde sizlerle de paylaşmalıyım diye düşünüyorum... Nur içinde yat babacığım. Emanetin olan KKTC’yi yaşatıp yücelteceğimizden emin olabilirsin.
“YORUM İSMET KOTAK
37 yıl sonra da dolu dolu 19 Temmuz
37 yıl önce 19 Temmuz 1974, uykusuz,görevi yetiştirip yetiştirememenin tedirginliği,”Türkiye müdahale edecek mi?” sorusuna yanıt bulmakla geçmişti.Ta ki 19 Temmuz gece yarısı Büyükelçiliğe davet edilen Başkan R.R.Denktaş oradan geri gelene kadar…
15 Temmuz Rum-Yunan darbesi ve çatışmaların ardından TMT’nin adanın her tarafında Türk Halkını korumak için silâh başı yapması,Bakanlık olarak bölgelere halkın gıda ve diğer gereksinimleri sevketmek için BM Barış Gücü ile çatışmamız,aldığımız çatışma haberlerinin ardından kayıplarımızın sayısı…Bazı yerlerde Türk köylüsü yerine Rum köylerine teslim edilen gıda yardımlarımızın verdiği sıkıntı…Biten yakıtlar yüzünden susan telsizler ve ortaya çıkan karartma…
19 Temmuz gecesi saat 0015.Denktaş Lefkoşa Büyükelçiliğinden döndü; makamına girdi,kapıyı kilitledi ve bizlere haykırdı:” Yarın sabah geliyorlar!”…Orada olanlarla sarıldık,öpüştük.Yarın sabah bir tarih yazılacaktı.Kıbrıs’ın ve Kıbrıs Türkünün kaderi değişecekti…Kapı kiliti açıldı ve herkes yerine getirmek zorunda olduğu görevleri sabaha kadar yetiştirmenin telâşına kapıldı.
Bayrak radyosunun Türkçe,Rumca ve İngilizce haber sorumluları “Başkanlığa” davet edildiler.Ankara’dan gelen mesajı Başkan Denktaş okudu,ben “Okuma diline” monte ettim.Çünkü Türkçeyi Başkan Denktaş okuyacak,halka mesaj verecek,öteki dillerde de tercüme sunulacaktı…Başkanın okuyacağı metin görevli tarafından daktiloya çekildi.Ben kendi el yazımla yazdığım birleştirilmiş metni,Başkana imzalattım ve tarihi belge olarak yanıma aldım…
Bayrak Radyosu saat 06.00’da “Mücahitler Marşı” ile açıldı. Başkan Denktaş’ın gür sesi ile dünyaya “Türk Ordusu şu sıralarda kara,deniz ve hava harekâtına başlamıştır.Türk Ordusu adanın her tarafından adaya çıkarma yapmaktadır. Halkım bulunduğu yerde sukünetini korusun…Bu kurtuluş günüdür!”…
Dakikalar süren konuşma bir daha,bir daha yayınlandı. Halk sokaklara döküldü bayram yapıyordu.Uçaklar Beşparmaklardan süzüldüler.Lefkoşa’yı geçip Rum kesiminde toplarını kuzeye çeviren Rum ve Yunan Birliklerinin üzerine ölüm yağdırdılar…Savaş başlamıştı…Artık asker konuşuyordu.
İşte o muhteşem çıkarmanın üzerinden 37 yıl geçti.Yine askeri gemiler geldiler.Yine uçaklar gökleri yararak geçtiler.Yine Mehmetcik-Mücahitle omuz omuza halkımıza güven tazeledi… Asker bu adadan gitmedi.Türk Bayrağı ve KKTC Bayrağı gönderden inmedi.KKTC’nin defteri dürülmedi.
37 yıl sonra yeniden tarih yazmaya devam ediyoruz…Zafer Bayramımızı kutluyor,Şehitlerimizi anıyoruz…”
Aynen babamın geçen yıl dediği gibi 38 yıl sonra yeniden tarih yazmaya devam ediyoruz… Zafer Bayramımızı kutluyor, Şehitlerimizi anıyoruz… 20 Temmuz hepimize kutlu olsun!
