Ağızda akide şekeri idi
"Yarim”...
Kalmazdı söylenecek söz,
Harfler mi kıymetliydi
Eskiden?...
El titredi, akord bozuldu,
İbre şaştı, ayar bozuldu...
Kelime cömerdi,
Duygu cimrisi günün insanı,
İnsan ruhunu mu kemirdi fare
İnceden inceden...
Sessiz, derinden ve sinsice...
Gidebilmek ... zaman zaman...
Huzursuz ruh olduk!
Ne Ferhat’ız artık
Dağları delecek,
Ne Simurg kuşlarıyız
Mavilikte kanat çırpacak...