Bazen daha kocaman bir merhaba diyebilmek için de veda etmek gerekir diye düşünmek benim için belki bir teselli…
Bugün, takip edenler bilir, yazı günüm değil aslında, ama ben sizlere veda yazımı yazmak için bugünü seçtim...
Haftanın beş günü sizlerle bir şeyler paylaşmak için bilgisayarımın başına her oturuşumda heyecanlandım… Yazmak, tarihe not düşmek, 10 yıl, 20 yıl, 50 yıl sonra dahi birilerinin okuyup da, “amma da sallamış” dedirtmeden, sorumlulukla yazmaktı beni belki heyecanlandıran…
Ama çok keyifliydi… Ve bilin ki, bir o kadar da yazılarım için her gün sizlerden aldığım tepkileri okumayı çok özleyeceğim…
Ne var ki hayat mücadelesi insanı bazen başka yönlere de yelken açtırtabiliyor… Şimdi daha farklı bir sektöre adım atıyorum… Bu nedenle de yurtdışı medya temsilciliğim dışında ülke içinde yazmamın etik olmayacağı düşüncesiyle böylesi bir kararı vermek durumunda kaldım…
İnsanların düşünmesinin, düşüncenin başka insanlara ulaşmasının çok kutsal olduğunu kabul eden birisi olarak, düşüncenin arılığına halel getirmemek için aslında böylesi bir kararı verdim…
Beni anlayışla karşılayacağınızı umut ederek, gelecek zamanlarda yeniden buluşmak, daha kocaman bir merhaba diyebilmek dileğiyle hoşça kalın…
