Her gece, evlatlarının başında nöbet tutan nenelerimiz veya analarımız için,
Bir sokum yemeği denkleştirebilmek için seferber olan dedelerimiz, babalarımız için,
Gündüz veya gece, aile fertlerinden biri sırra kadem basmasın, kaybolmasın diye dua edenlerimiz için,
Çocuklarına özgür ve güvenli bir gelecek bırakma mücadelesinden yılmayanlar için,
Gözlerini kırpmadan kanlarını akıtanlar, canlarını verenler için,
Gençliklerini, bizim rahat bir gençlik sürebilmemiz uğruna feda edenler için,
Çocukluklarını yaşayamasalar da, çocuklarına rahat bir hayat sağlayabilmiş olanlar için,
Bayrakları altında yaşayamamış olsalar da, mücadeleleriyle kendi bayrağı altında yaşayan nesiller bırakanlar için,
Şafağın elbet bir sabah Kıbrıs Türkü’ne de doğacağını umut ederek dayanma noktası yaratanlar için,
20 Temmuz 1974’ü hasretle bekleyenler için,
Yavuz Çıkarma Plajı’nı özgürlüğün sembolü olarak görenler için,
Anadolu insanının bizlerle et ile tırnak gibi ayrılmaz bir parça olduğunu öğretenler için,
Anavatan’dan koşarak gelip bizim özgürlüğümüz uğruna şehit olan gencecik fidanlar için,
Tek vücut ve tek yürek olmak, içinde bir şekilde bu duyguyu yaşamak isteyenler için,
Biz bu akşam Şafak Nöbeti’nde buluşuyoruz…